There is a place.. A place in Hell reserved for me and my friends.. And if ever I wanted to cry, then I will.. Because I can..
| 30.6.06 |
| Home |
 Είχαμε να ιδωθούμε καιρό. Πάνω από δυο μήνες. Εχθές το μεσημέρι μου τηλεφώνησε. Τρόμαξα να αναγνωρίσω τη φωνή του. Είχε κάτι ανεξήγητα διαφορετικό.
-‘Έχω να σου πω..’, μου είπε. ‘Να’ ρθω από κει το απόγευμα; Μπορείς..; Ή θες να πάμε έξω;’
-‘Έλα από δω καλύτερα.. Πιο χαλαρά.’ ‘
Ο Κωνσταντίνος είναι φίλος αυτοκόλλητος, λίγο μεγαλύτερος σε ηλικία από μένα. Όχι φίλος απλώς, αδελφός. Ένας άνθρωπος ιδιαίτερα ευφυής, Πολιτικός Μηχανικός ΕΜΠ, αριστούχος, με μεταπτυχιακά. Απόλυτα ορθολογιστής και τεχνοκράτης στα επαγγελματικά του. Συνώνυμο του ‘party animal’ στη ζωή του. Όσα χρόνια τον θυμάμαι, από φοιτητές, παρακολουθούσε κι έτρεχε πάντα σαν τρελός σε κάθε πάρτυ, εκδήλωση, έκθεση, κονσέρτο, συναυλία, παράσταση, κινηματογραφική προβολή, ό,τι πολιτιστικό δρώμενο κυκλοφορούσε τέλος πάντων στην πόλη (νόμιμο και παράνομο)… Ακόμα και σε peak περιόδους (κατ’εμέ) stress, εξεταστικών, προετοιμασίας για τη διπλωματική...... (Ήταν πάντα ο ‘προσωπικός μου οδηγός διασκέδασης’.. - ‘Όπου γάμος και γιορτή…-:). Αλλά και μετά, όταν άρχισε να εργάζεται και τα ωράριά του ήταν εξωφρενικά, εξακολούθησε να παραμένει η ψυχή της κραιπάλης. (Ο ‘άφθαρτος’. Έτσι τον αποκαλούσα πάντα. Ποτέ δεν μπόρεσα να μάθω το μυστικό του.. Ίσως είχε καταφέρει να ανακαλύψει το ελιξίριο της αντοχής.. Πάντως μέχρι σήμερα δεν μου το έχει αποκαλύψει..)
(Με αγκάλιασε τόσο σφιχτά που κόντεψα να σκάσω.)
- ‘Μου’λειψες, μωρό μου… Πολύ… Και είσαι η πρώτη που ήθελα να το μάθεις’, μου είπε.
- ‘Κι εμένα μου ΄λειψες, κάθαρμα… Θα μου πεις τι έγινε…;’
- ‘Να…, αποφάσισα να εκδράμω..’
- ‘Χαχαχα… Κι εγώ, βρε, θα εκδράμω, τον Αύγουστο, δύο εβδομάδες… Θα μας τρελάνεις;;’
- ‘Όχι, δεν κατάλαβες… Θα εκδράμω for good… Μόνιμες διακοπές…. Ελπίζω τουλάχιστον…’
- ‘…; Τι… εννοείς…..;’
- ‘Είναι αρκετός καιρός που το σκέφτομαι… Ρε συ, δεν μπορώ άλλο… Κουράστηκα… Μπούχτισα… Θα πάω να ζήσω στην Κύθνο… Μόνιμα……’
- ‘Μου κάνεις πλάκα τώρα, έτσι..; Δεν το εννοείς..; Το εννοείς..;;’
- ‘Δεν έχω μιλήσει πιο σοβαρά στη ζωή μου.… Πήρα τη μεγάλη απόφαση.. Απόφαση ζωής… Θα αποσυρθώ (γέλιο εδώ) κάπου όμορφα… ήσυχα… με θάλασσα…’
- ‘Δεν σε πιστεύω’, αλλά, αν είναι αλήθεια, χαίρομαι πραγματικά για σένα… Δεν φαντάζεσαι πόσο…................’
(Εκεί μας πιάσαν τα ζουμιά. Και τους δύο. Για αρκετή ώρα.)
- ‘..Και με τη δουλειά σου τι θα κάνεις; Θα την αφήσεις; Ευχαριστημένος δεν ήσουνα;’, ρώτησα.
- ‘Τα’χω κανονίσει. Μέχρι τέλη Σεπτέμβρη θα’χω κλείσει όλες τις εκκρεμότητες εδώ.’
- ‘Κι εκεί, τι θα κάνεις; Και κυρίως, πού θα μείνεις..;;’
- ‘Θυμάσαι τον φίλο μου τον Παναγιώτη που κάναμε μαζί το μεταπτυχιακό στη Γαλλία; Που είχε το εξοχικό στην Κύθνο; Ερωτεύθηκε σφόδρα Γαλλίδα συνάδελφο, θα παντρευτούν και θα ζήσουν Παρίσι μόνιμα. Το πουλάει το εξοχικό. Ξέρεις, όταν μου το είπε αυτό, πριν λίγους μήνες, τότε έφαγα τη φλασιά…. Δουλειά..; Κάτι έχω βρει εκεί.. με έναν εργολάβο… όχι σπουδαία πράγματα… Αλλά, να σου πω, δεν με πολυνοιάζει κιόλας… Το πολύ-πολύ, ανοίγω τουριστικό κατάστημα.. ή περίπτερο… Τώρα που πήρα φόρα…’
(Μετά τα δάκρυα -της συγκίνησης-, το γέλιο – της αρκούδας-…)
- ‘Είσαι τρελός, τελείως τρελός… Γι’ αυτό σ’αγαπάω..!’
Λύσε μου όμως, σε παρακαλώ, μια απορία : πώς θα αντέξεις ΕΣΥ μακριά από τον πολιτισμό..;;'
Η απάντησή του ήταν (ευτυχώς) ακριβώς αυτή που περίμενα..:
΄’ Ξέρεις κάτι;… μόλις τελευταία το ανακάλυψα, ο έξυπνος… Τελικά, ποτέ ΔΕΝ ήταν ΕΔΩ ο πολιτισμός…………..’
____________________________________________________________________
(Σε ζηλεύω, Κωνσταντίνε μου......... Πολύ…….. Κι εσένα, Μανταλένα….
Μακάρι να μπορούσα να (ξε)φύγω κι εγώ… Ίσως κάποτε…….)
|
posted by weirdo @ 9:42 π.μ.   |
|
|
|
| 28.6.06 |
| Unique |
 Μπλε τριαντάφυλλα.. Έπεσε τυχαία το μάτι μου πάνω τους σήμερα στη βιτρίνα ενός ανθοπωλείου.
Έμεινα αρκετή ώρα να τα χαζεύω.. Προκλητικά όμορφα... Η οργισμένη όψη του πιο χαρακτηριστικού ερωτικού συμβόλου... Δεν ξέρω ακριβώς γιατί, αλλά μου θύμισαν εσένα... Ναι, όσο το σκέφτομαι, σου ταιριάζουν απόλυτα... Δεν τα συναντάς κάθε μέρα, ε..;
(εξακολουθώ να χαμογελάω...:):) |
| posted by weirdo @ 10:41 μ.μ. |
|
|
|
| 27.6.06 |
| The Diver |
Κοιμήθηκα μαζί σου
και ξύπνησα με το στόμα σου
βγαλμένο από τον ύπνο
να μου δίνει την γεύση από τη γη
από τη θάλασσα, από τα φύκια,
από το βάθος της ζωής σου
και δέχτηκα το φιλί σου
μουσκεμένο από την αυγή
σαν να έφθανε από τη θάλασσα που μας περιβάλλει (...)
_____________________________________________
Δανεικός εαυτός (the diver) : stellastar
Δανεικό ταξίδι (νύχτα στο νησί) : pablo neruda
Δανεικά χρώματα (romantic wet) : jerry clovis
(Όνειρα : δικά μου......) |
| posted by weirdo @ 10:24 π.μ. |
|
|
|
| 24.6.06 |
| Guess where |
 Στο εν λόγω μπλουζί, έχει καμουφλαρισθεί (με δόλιο μέσο) η λέξη "Greeks". Ξύστε (με προσοχή) για να αποκαλυφθεί πού ήταν αρχικά η τυχερή εθνικότητα. Οι τυχεροί θα κερδίσουν από μία κόπια (dvd-άκι) της αξέχαστης διαφήμισης "Ζούμε στην ομορφότερη χώρα του κόσμου"... (Και για να σας προλάβω, μην ακούσω τίποτα για νησιά κλπ-κλπ-κλπ. -Καλέ, πόσες μέρες το χρόνο τα χαίρεσθαι;; Εδώ μιλάμε για ιστορίες καθημερινής παράνοιας.)
|
| posted by weirdo @ 6:10 μ.μ. |
|
|
|
| 23.6.06 |
| Don't spit on my lips! (...σ'ακούω κι ας κοιμάμαι..) |
 ZzzzzZzzz................ Θέλω διακοπάς (και διακοποδάνειoν, καθ'ότι broke) εις τόπον χλοερόν (χτύπα ξύλο, καλέ!), με θαλασσίτσα, φραπεδάκιον και όλα τα παρελκόμενα. Αργούν οι ρημάδες... Sbd heeeeelp!!!!!!!! |
| posted by weirdo @ 2:16 μ.μ. |
|
|
|
| 22.6.06 |
| Unplugged |
Αφορμή για (καινούριες) αναμνήσεις, το σημερινό post του vromogatou.
'When we grew up and went to school
There were certain teachers who would hurt the children
Anyway they could
By pouring their derision
Upon anything we did
And exposing every weakness
However carefully hidden by the kids
But in the town (it was well known)
When they got home at night
Their fat and psychopathic wives
Would thrash them
Within inches of their lives'
________________________________________________
Στους 'teachers με τις psychopathic wives' που (εξακολουθούν να) κυκλοφορούν ανάμεσά μας.
Αν και σε new edition.
Σήμερα είναι περισσότεροι και πιο τρομακτικοί από ποτέ.
(Τους αναγνωρίζεις όμως εύκολα. Ειδικά αν είσαι ακόμη 'παιδί'...)
(Ammo tip:
'Δεν κάνεις κανενός κερατά το χατήρι να μεγαλώσεις.')
|
| posted by weirdo @ 2:06 μ.μ. |
|
|
|
| 21.6.06 |
| Θερινό Ηλιοστάσιο |
 |
| posted by weirdo @ 10:19 π.μ. |
|
|
|
| 20.6.06 |
| Επιτραπέζιο |
Δεν μπορώ να πάρω ανάσα…
Πνίγομαι
Από όλα αυτά που έγιναν
Και δεν θα’ πρεπε
Από εκείνα που απέφυγα να κάνω
Και τώρα
Με καταδιώκουν
(Σα φυγά)
Το τέρμα (που ψάχνω) Είναι εδώ;
Ή πρέπει να ξεκινήσω πάλι απ’την αφετηρία;
(Αμάν..! Κι είναι τόσο μακριά…Μια ζωή σχεδόν)
Ξέρεις να μου πεις;
Μπορείς;
(Κατάλαβα. Την ίδια απορία έχεις κι εσύ)
Και τώρα..;
Τι κάνουμε τώρα;
Θα κάτσεις να μου πεις;
Σ'ακούω (Κατάλαβα. Πάλι πρέπει να αποφασίσω μόνη)
Για ξανασκέψου το
Σε παρακαλώ
Θα’ ναι πιο εύκολα έτσι
(Το μισό κρίμα στο λαιμό σου..)
Απ’ την αρχή
Πάμε πάλι;
Δεν ξέρω αν μας φτάνει ο χρόνος.
Το πολύ-πολύ να μην προλάβουμε και οι δυο.
Ε, και;
Ας τερματίσει ο ένας.
(Το ίδιο κάνει…)
(to Tommy-bro..)
|
| posted by weirdo @ 10:23 π.μ. |
|
|
|
| 19.6.06 |
| Φύκια |
‘..Κύριε ευλόγησε τις ζόρικες καριέρες μας Και τα ακριβά πολυτελή μας καταφύγια Με δόξα στόλιζε τις νύχτες και τις μέρες μας Να ξελογιάζουμε νεκρά ακροατήρια Κύριε σήκωνε ψηλότερα τις μύτες μας Κάνε τα μούτρα μας να αστράφτουνε μυστήρια Με χρήμα γέμιζε τις μέρες και τις νύχτες μας Να ξελογιάζουμε νεκρά ακροατήρια..’
O Γιάννης Αγγελάκας αφιέρωνε λίγα χρόνια πριν τους στίχους αυτούς σε κάποιον ‘μεγάλο’ Έλληνα λαϊκό τροβαδούρο. Φυσικά, ταιριάζουν γάντι σε innumerable άλλους. ‘Καλλιτέχνες’ και μη…
Ελιτιστές, ψευδοπροφήτες, δημαγωγούς, παράσιτα, ξερόλες, πρωταγωνιστές μιας b-movie παρωδίας, που θα ονόμαζα :
«Είδατε τι ωραία σας παίζω..;;»,
(Γελοίο(ι)... Δεν είναι;)
________________________________________________________
Αφιερωμένο σε fake ‘Artistz’ (όλης της γκάμας, ε;;) και fake brains..
|
| posted by weirdo @ 12:23 μ.μ. |
|
|
|
|
| 5, Cwmdonkin Drive |
 Dry as a tomb, your coloured lids Shall not be latched while magic glides Sage on the earth and sky There shall be corals in your beds There shall be serpents in your tides Till all our sea-faiths die.. (από το Where Once the Waters of your Face, του Dylan Thomas) to Jeanne and Alan.. |
| posted by weirdo @ 9:19 π.μ. |
|
|
|
| 16.6.06 |
| Διάλειμμα ολίγων ωρών (από την πραγματικότητα..) |
 In a manner of speaking I just want to say Than I should never forget the way You told me everything By saying nothing In a manner of speaking I don't understand How love in silence becomes reprimand But the way I feel about you Is beyond words Oh, give me the words Give me the words That tell me nothing Oh, give me the words Give me the words That tell me everything In a manner of speaking Semantics won't do In this life that we live We only make do An the way that we feel Might have to be sacrificed So in a manner of speaking I just want to say That like you I should find a way To tell you everything By saying nothing Oh, give me the words Give me the words That tell me nothing Oh, give me the words Give me the words Give me the words Give me the words Give me the words In a manner of speaking/ TUXEDO MOON (... αγαπημένο και των DEPECHE MODE και των NOUVELLE VAGUE..) Άραγε, χρειάζεται πάντα να μιλάς, για να σε ακούσουν..; ................... να ουρλιάζεις, για να σε προσέξουν..; ................ να γελάς, για να σου γελάσουν..; ........................... να κλαις, για να κλάψετε παρέα.......................; (photo από το -άλλο αγαπημένο- ETERNAL SUNSHINE OF THE SPOTLESS MIND, του Michel Gondry..)
|
| posted by weirdo @ 10:04 π.μ. |
|
|
|
| 13.6.06 |
| Shoot your gun |
  Πάει κι αυτό. Καλώς. Τι θα παίξουμε τώρα, lover..; (Σε) Βαρέθηκα.. |
| posted by weirdo @ 1:36 μ.μ. |
|
|
|
| 11.6.06 |
| Uncut |
 NEVER seek to tell thy love, Love that never told can be; For the gentle wind doth move Silently, invisibly. I told my love, I told my love, I told her all my heart, Trembling, cold, in ghastly fears. Ah! she did depart! Soon after she was gone from me, A traveller came by, Silently, invisibly: He took her with a sigh. (Love's Secret, by William Blake)
|
| posted by weirdo @ 10:07 μ.μ. |
|
|
|
| 8.6.06 |
| Catch me if you can |
 Άλλαξες. Ολοφάνερο από καιρό, απλά δεν εννοούσα να το χωνέψω. Όλα πάνω σου αγνώριστα. Ξένα σώματα. Μεταλλάχθηκες. Έγινες αυτό που χλεύαζες. Αυτό που φοβόσουν. Ένας ακόμη αριθμός που αγκομαχά να προστεθεί στο προσδοκώμενο αποτέλεσμα μιας απλής μαθηματικής πράξης. Χωρίς φαντασία πια. Και χωρίς φαντασιοπληξία. Χωρίς ‘θέλω’. Και χωρίς ‘γιατί ΕΤΣΙ θέλω’. Τρέχεις να προλάβεις πάλι ένα τρένο. Και μια πτήση. Και 50 κλεισμένα ραντεβού. Για να ξεγελάσεις τον άλλο σου εαυτό, τον παραπληγικό (-Στον Καιάδα, ολοταχώς!) και να καταφέρεις να του ξεφύγεις…. Για να πάρεις το παράσημο. Όπως τα υπόλοιπα νούμερα. Άλλαξες. Και λυπάμαι. Δεν φαντάζεσαι πόσο. Σειρά μου να τρέξω κι εγώ. Όσο πιο μακριά μπορώ. Προς την αντίθετη κατεύθυνση. Ήδη έχω αργήσει. |
| posted by weirdo @ 11:57 π.μ. |
|
|
|
| 6.6.06 |
| Final Round : 'FIGHT!' |
Τίποτα.
Καμιά φορά δεν καταλαβαίνω απολύτως τίποτα.
Σαν να ζεις μια δεύτερη ζωή και κοιτάζεις από μακριά..
Ένας δεύτερος εαυτός.
Χωρίς σώμα.
Χωρίς μυαλό.
Μόνο ψυχή.
Μόνο σκέψεις.
Μόνιμα στην κόντρα. Δύο 'πρόσωπα', αδελφές ψυχές, τόσο όμοιες και τόσο διαφορετικές.
Παλεύεις. Μην μπερδεύεσαι, αυτές παλεύουν. Ποια θα υπερισχύσει; Ποια θα δαμάσεις;
Κορίτσια, ΑΝ τελικά τα βρείτε, ίσως φτιάξετε έναν ιδανικό 'εαυτό'.
Με Λογική.
Κι Ευαισθησία.
(- Ευαισθησία, You win ξανά.. και ξανά... και ξανά..
Το ξέρω καλά.
Κι ας ΚΑΝΩ ότι δεν καταλαβαίνω..)
|
| posted by weirdo @ 12:34 μ.μ. |
|
|
|
| 2.6.06 |
| The youngest was the most loved |
30 (μήπως 45..; 50…;;) και σήμερα μείνανε. Για ν’ απολυθώ. (Με αποζημίωση, φυσικά.) Σαν φαντάρος που περιμένει το ροζόχαρτο αισθάνομαι (κι ας ΠΡΕΠΕΙ να ξαναπαρουσιαθώ μετά). Πόσες στωικές αντοχές πρέπει να ’χεις, μα τον γκομενάκια Δία, για να σκατοδουλεύεις καλοκαιριάτικα;; (μας μπήκε και πολύ νωρίς φέτος, το πούστικο). Οι εκκρεμότητες στο γραφείο έχουν γίνει Όλυμπος και δεν έχεις καθόλου-μα-καθόλου τη δύναμη (ούτε την όρεξη)
να το μετατρέψεις σε Θεσσαλικό κάμπο...
Αααχ (-βαχ).. τι γινήκανε κείνες οι παλιές καλές εποχές ανεμελιάς (βλ. σχολείο – earlies Πανεπιστήμιο, γιατί μπήκαμε και νωρίς στα εργασιακά βάσανα), με 3 (άντε 2,5) γεμάτους μήνες απερίγραπτου κωλοβαρέματος. Αποδράσεις σε ανεξερεύνητους (εκείνα τα χρόνια) προορισμούς, ολοήμερες φωτοσυνθέσεις (πριν πέσει για τα καλά ο ήλιος, βλέπεις, ούτε που διανοούμασταν να κουνήσουμε ρούπι απ’ τις αμμουδερές), απανωτά σφηνάκια και μπύρες, μέχρι να ξεράσει ο πρώτος και να συμμαζευτούμε οι υπόλοιποι, ερωτικά ενσταντανέ και καβγαδάκια με τον γκόμενο, γιατί τον φτύσαμε για τον τύπο που μας την έπεσε στο μπρος στο κύμα κωλόμπαρο (συμφιλιώσεις στη συνέχεια, γιατί τελικά ‘ο παλιός είναι αλλιώς’) και δεν συμμαζεύεται... Εκεί. Μέχρι να μην σου μείνει δραχμή στην τσέπη και ν'αναγκαστείς να επιστρέψεις. Οι άγουρες διακοπές γέμιζαν τις αλκαλικές σου μπαταρίες μέχρι την επόμενη χρονιά. Τις επόμενες ξέγνοιαστες διακοπές. Μέχρι να τις ξαναφορτίσεις πάλι…
Τι σου ‘μεινε τώρα; Να περιμένεις (σαν ασφαλισμένος του ΙΚΑ με αριθμό αναμονής 250 -τρέχων αριθμός: 15) εκείνες τις 10-15 μέρες (έλα, μην διαμαρτύρεσαι, έχεις κι εκείνες τις 2-3 από πέρσι) για να ξεκουράσεις λίγο το ταλαίπωρο κοκκαλάκι σου, να τα διαγράψεις (αν σ’ αφήσουν, βέβαια) όλα για λίγο, να ξεσκαρτάρεις 5 πράγματα απ’το πηγμένο μυαλουδάκι σου. Άντε, και να παρεκτραπείς λίγο (όσο πατάει η γάτα, δηλαδή, δεν σε βλέπω και για πολλά-πολλά..).
Έτσι, δηλαδή, θα 'ναι πάντα από δω και πέρα..;; |
| posted by weirdo @ 9:08 π.μ. |
|
|
|
| 1.6.06 |
| No game is over |
αφιερωμένο στη Mantalena
(για τις καλύτερες μέρες που έρχονται)
I sit on the muddy ground, the muddy ground Waiting for you I sit on the muddy ground, the muddy ground Waiting for you I sit on the muddy ground, the muddy ground Waiting for you You say 'look, what you found on the muddy ground Was waiting for you' I'm still waiting for you, still waiting for I'm still waiting for you, still waiting for you I watch the money burn, and in return I'm left here with you You say 'look, what I found on the muddy ground Was left here by you I sit on the muddy ground, the muddy ground You sit on the money ground, the money ground I'm still waiting for you, still waiting for you I'm still waiting for you, still waiting for All the luckless fellas, who deserve a medal Look into life through the bottom of a glass I'm still waiting for you, still waiting for I'm still waiting for you, still waiting for I'm still waiting for you, still waiting for I'm still waiting for you ('Μuddy Ground'/ CHARLATANS , από το νέο τους cd-άκι SIMPATICO) Don't pay too much damn attention to the lyrics / just listen to the music.. |
| posted by weirdo @ 10:35 π.μ. |
|
|
|
Sweet and tender hooligan | Blogger Templates by Gecko & Fly.
No part of the content or the blog may be reproduced without permission.
Learn how to Make Money Online at GeckoandFly
First Aid and Health Information at Medical Health
|
