Όπως και να ’χει, δεν θα έκανε το λάθος να ρωτήσει. Όχι ότι θα είχε σημασία, το ήξερε προκαταβολικά. Δεν υπήρχε μία απάντηση, όχι έστω η ίδια. Η ερώτηση παρέμενε εξίσου συγκεχυμένη και για κείνη. Τίποτα συγκεκριμένο. Μόνο η αίσθηση μιας άλλης διάστασης, μακρινής, συγχρόνως ασφυκτικά παράλληλης. Μόλις δυο βήματα από ένα μόνιμα μισοάδειο στέκι, κάπου στο κέντρο της πόλης. Στο στόμα της τρέλας.. Ο δρόμος την έφερνε συχνά από κει, όμως δεν σκέφτηκε ποτέ να κοιτάξει ένα εκατοστό πέρα από τα όρια της στεγνής ασφάλτου. Σφραγισμένες αναμνήσεις κι ένα κλειδί πεταμένο στα σκουπίδια, εκατό χρόνια πριν.
Ήταν η πρώτη φορά που ένιωσε τον καπνό να τυλίγει το λαιμό της τόσο σφιχτά, ίσως επειδή ήταν απ’ τις ελάχιστες φορές που το μαγαζί είχε τόσο κόσμο. Και το ποτό είχε τώρα διαφορετική γεύση, βρώμικη. Κάθε γουλιά έκανε τις πεταλούδες στο στομάχι της να αναπαράγονται. ‘- Οξυγόνο..’ Βγήκε έξω, μ’ ένα τσιγάρο και τον αναπτήρα στο χέρι. Παγωμένη βραδιά και το μυαλό να καίει. Βαθιές ανάσες ψυχρού μολυσμένου αέρα, του μόνου που υπήρχε. Περπάτησε ως τη μισοφαγωμένη πόρτα του εγκαταλειμμένου πια, ετοιμόρροπου κτιρίου. '- Είσαι ερωτευμένη με την κωλόπολη. Μόνο γι'αυτή τη στιγμή..’ Ηδονικά βουβή ερημιά και μια μικρή σχισμή στο παρελθόν. Μια παλιά γκαρσονιέρα στο ισόγειο και μερικές μισοσβησμένες εικόνες μιας εφήμερης απόλαυσης με ημερομηνία λήξης. Δέκα αιώνες πίσω. ' -Είναι στ'αλήθεια σκληρό να φεύγεις και να ξεχνάς τόσο εύκολα, όταν δεν νιώθεις τίποτα..;'
Αυτό το τσιγάρο ήταν ίσως το καλύτερο της βραδιάς.. Πέταξε την κάφτρα κι επέστρεψε στο μαγαζί..
________________
(‘Undertow’ / LUSH)
Ετικέτες Twice upon a time |
You don't have to be weird to be wired 
