Sweet and tender hooligan

There is a place.. A place in Hell reserved for me and my friends.. And if ever I wanted to cry, then I will.. Because I can..
27.5.08
Morphine Child (3)
Του ήταν αδύνατο να λειτουργήσει διαφορετικά. Ζωντανή εμμονή, αυτό παρέμενε για κείνον.. Παρ’όλο που δεν ήταν και λίγα τα χρόνια που μεσολάβησαν. Ο χωρισμός τους του είχε στοιχίσει σαν απώλεια θανάτου. Όχι. Πολλά περισσότερα απ’αυτό.. Ακόμη και την εποχή που τουλάχιστον με την κοσμική έννοια, έπαψε να τη ‘θρηνεί’, ένα κομμάτι μέσα του εξακολουθούσε να της ανήκει ολοκληρωτικά. Μια βασανιστική τιμωρία για όλα όσα είχε αγαπήσει με απόλυτο πάθος σ’ εκείνη.

Εντάξει.. Όλα έδειχναν πως η άλλη ίσως μπορούσε πραγματικά να σταθεί δίπλα του. Η καινούρια αρχή, μαζί της, προδιέγραφε όλα τα σημάδια μιας νέας γέννησης για τον Ραλφ, της δικής του αναγέννησης. Αφέθηκε εύκολα, πόσο εύκολα.. Ένιωσε πράγματα γι’αυτή, ορκίστηκε πως τα ένιωσε.. Αυτή τη φορά ήταν σχεδόν σίγουρος πως με το να υποταχθεί και να κατακτήσει κάποιο άλλο, διαφορετικό – τελείως διαφορετικό- από εκείνη πλάσμα, θα του έδινε νέα πνοή..

Κι έγινε εκείνος πνοή. Ανάσα, για κάποια που τον χρειαζόταν, όσο δεν ένιωσε να τον χρειάζεται ποτέ κανείς.. Όμορφο συναίσθημα, σαν όνειρο που μόλις ξυπνάς, εύχεσαι να μπορέσεις να δεις ξανά και το επόμενο βράδυ.. Ένα όνειρο που κράτησε ακριβώς ένα χρόνο.

Δεν θεώρησε σύμπτωση το γεγονός πως το βράδυ που τη συνάντησε ξανά έμοιαζε πολύ με εκείνο που τον είχε παρατήσει. Ζεστό και υγρό. Όλο αυτό το διάστημα, στις φιλότιμες προσπάθειές του να την ξεχάσει, κάπου-κάπου, έτσι από σαδομαζοχισμό, οραματιζόταν τη σκηνή που οι δυό τους ίσως έπεφταν κάποτε και πάλι ο ένας πάνω στον άλλο. Δεν θα της μιλούσε. Θα της έριχνε ένα σκληρό βλέμμα και θα της γυρνούσε την πλάτη, αποχωρώντας πανηγυρικά..

Ένιωσε το κορμί του να παραλύει. Τίποτε από ό,τι είχε προσχεδιάσει. Χλώμιασε και καθώς την παρακολουθούσε να τον πλησιάζει, ευχόταν να ανοίξει η γη να τον καταπιεί.
"- Γεια.. Χαθήκαμε.."
Είχε μια μοναδική ικανότητα να τον ρίχνει, σχεδόν χωρίς να κάνει απολύτως τίποτα. Από την αρχή της σχέσης τους. Η απόλυτη αυτοπεποίθηση μιας υπεροχής που μπορούσε να τον καθυποτάξει σε όποια κατάσταση κι αν βρισκόταν. Το ήξερε καλά. Τότε. Και τώρα..

Κι η δεύτερη ευκαιρία του μαζί της, δεν ήταν παρά ψίχουλα. Του τα πέταγε σε δόσεις, σαν συνταγογραφημένα χάπια κι εκείνος τα μάζευε τυφλά και υποτακτικά, σαν εκπαιδευμένο ζώο. Γι’ αυτό έφευγε μετά από κάθε ερωτική τους κορύφωση. Για να προλάβει τη δική της επόμενη ‘έξοδο’, διαφυλλάσσοντας έτσι και τα τελευταία υπολείμματα της στραπατσαρισμένης του περηφάνιας.
"- Μείνε απόψε.."
"- Τι νόημα έχει;.."
"- Αυτό είναι το πρόβλημα με σένα. Προσπαθείς να εκλογικεύσεις τα πάντα.. Δεν θα σου βγει σε καλό. Απλά στο λέω.."

Κρεμόταν απ’ τους μορφασμούς και τις λέξεις της, προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσει κάποιο κρυμμένο μήνυμα. Της δινόταν και πάλι ολοκληρωτικά, συνειδητοποιώντας πάντα πόσο λάθος είναι, μη μπορώντας όμως ποτέ να το ελέγξει. Άλλωστε αυτό του ζήτησε και σ'αυτό συμφώνησε. "- Να περνάμε καλά.."

Δεν είχε ιδέα για πόση ώρα είχε αποκοιμηθεί, ούτε πόσο ή τι είχε πιει. Το φωτάκι στον τηλεφωνητή αναβόσβηνε. Ένιωθε το κεφάλι του βαρύ, σαν να ξύπνησε από τρομερό εφιάλτη..
"- Μου λείπεις.. Αλλά θέλω μόνο να ξέρω αν είσαι καλά.. Χαίρομαι που τα ξαναβρήκατε.. Αρκεί να είσαι ευτυχισμένος.. Γεια χαρά.."

"- Είσαι τρελός", σκέφτηκε φωναχτά και αυτή τη φορά βάρυναν τα μάτια του από δάκρυα που δεν μπορούσε να συγκρατήσει. Βγήκε ξανά στη βεράντα για να μαζέψει τα θρύψαλα από τα σπασμένα ποτήρια. Το βλέμμα του έπεσε πάνω στο μισοσκισμένο μακρόστενο πακέτο. Βούτηξε από το τραπέζι το βιβλίο, την κασέτα και το σημείωμα και τα έριξε πάλι πίσω χωρίς δεύτερη ματιά. Πήρε το μπλοκ από δίπλα κι έσκισε ένα κομμάτι χαρτί :
«..So take all that you know and stuff it in a hole,
And in ten thousand years someone will take you home,
Rewind the words in which you roam..»

Μουντζούρωσε τη δική του διεύθυνση και διόρθωσε από πάνω σημειώνοντας τη δική της. Θα της το ταχυδρομούσε νωρίς το πρωί, πηγαίνοντας για τη δουλειά.

Δεν ήταν σίγουρος τι ήταν αυτό που τον έκανε να θεραπευθεί σε δυο μόλις ώρες από την εξάρτηση σχεδόν μιας ολόκληρης ζωής.. Ή μάλλον τώρα ήταν πιο σίγουρος από οτιδήποτε άλλο στη ζωή του τελευταία.. Το όνειρο που έβλεπε επί ένα χρόνο.. Είχε κλείσει για λίγο τα μάτια σ'αυτό, όμως ετούτη τη φορά ήταν το μόνο που ανυπομονούσε πραγματικά να ξαναδεί…


Ευχαριστώ τους φίλους
για την όμορφη έμπνευση..

Ετικέτες

posted by weirdo @ 1:36 π.μ.   24 comments

13.5.08
' We don't see things as they are..
.. we see them as WE are..'
-Anais Nin-
posted by weirdo @ 2:37 μ.μ.   19 comments

© 2006 Sweet and tender hooligan | Blogger Templates by Gecko & Fly.
No part of the content or the blog may be reproduced without permission.
Learn how to Make Money Online at GeckoandFly
First Aid and Health Information at Medical Health

 
 

Web This Blog
About Me


Name: weirdo
Home: Here n' There, Greece
About Me: ..So, I broke into the palace, with a sponge and a rusty spanner. She said : "Eh.., I know you, and you cannot sing." I said : "That's nothing - You should hear me play piano..:)" The Queen is Dead - The Smiths
See my complete profile

Weirdo on the Casbah κάθε Τετάρτη βράδυ, 20.00-22.00
Addictions
Previous Post
Archives
Links
Affiliates

make money online blogger templates