Sweet and tender hooligan

There is a place.. A place in Hell reserved for me and my friends.. And if ever I wanted to cry, then I will.. Because I can..
27.7.08
Shatter..

Κάθε τόσο έφερνε το παγωμένο μπουκάλι στα χείλη του. Η σκέψη πως όλα τα μάτια ήταν καρφωμένα στα υγρά του δάχτυλα του προκαλούσε τόση συστολή, που η δίψα του κοβόταν, πριν η επόμενη γουλιά φτάσει στη γλώσσα του. Αλλά δεν ήταν κάτι καινούριο. Το ίδιο προδιαγεγραμμένο άγχος της αναμονής, λίγο πριν τη συνάντηση με κάθε νέο πελάτη. Ούτε φόβος. Ίσα-ίσα, συχνά έβρισκε τον –δικαιολογημένα- υπαρκτό κίνδυνο μήπως τελικά τον πιάσουν, διεστραμμένα ελκυστικό. Στιγμιαίες αναλαμπές ενοχής, αυτές έκαναν όλη τη ζημιά. Δεν διαρκούσαν όμως αρκετά για να τον αναγκάσουν να γυρίσει πίσω άπραγος. Άλλωστε ποτέ δεν νοιάστηκε για το ‘μετά’. Δεν ζητούσε να μάθει λεπτομέρειες κι όσους είχε ήδη συναντήσει, τους βρήκε αρκετά αντιπαθείς. Αλλά δεν χρειάστηκε ποτέ να ξαναδεί κανέναν τους. Μια τυπική συναλλαγή. Δουλειά. Όλα καλά..

Τα 10 λεπτά που είχε καθυστερήσει δεν ήταν καν ανησυχητικά, τα μετρούσε όμως ήδη μαρτυρικά. Το κεφάλι του προσπαθούσε μάταια να χωνέψει πώς μπόρεσε να τα ξεράσει όλα έτσι εύκολα το βράδυ της μοιραίας γνωριμίας τους. Ο ναρκισσισμός του να την εντυπωσιάσει.. Με το οινόπνευμα γινόταν άλλος άνθρωπος, το ήξερε καλά. Τολμούσε χωρίς δεύτερη σκέψη όσα νηφάλιος στρίμωχνε στις χρόνια τσουβαλιασμένες ανήθικες σκέψεις του. Δεν φαντάστηκε όμως πως θα έχανε κάθε έλεγχο μέσα σε μια στιγμή..

Βασιζόταν σε όσα ήπιαν.. Ευχόταν σαν τρελός το επόμενο πρωί εκείνη να μην θυμάται τίποτα. Ίσως και να τα σκεφτόταν κοροϊδευτικά σαν ένα καλοδουλεμένο παραμύθι και να ξενέρωνε. Μπορεί και να μην γούσταρε να τον ξαναδεί ποτέ..

« - Αν έχεις σκοπό να τα 'μαζέψεις', ξέχνα το. Θα στο πω ξεκάθαρα. Σε χρειάζομαι..»
« - Με δουλεύεις, έτσι..;»
« - Δεν σε ξέρω τόσο, ώστε να έχω το θάρρος..»

Δεν είχε το κουράγιο να βάλει φρένο στα απανωτά του λάθη. Συμφώνησε πολύ εύκολα – σχεδόν υποτακτικά- στην ώρα και τον τόπο, όμως το συνειδητοποίησε όταν η συνομιλία τους είχε ήδη τελέιώσει. Ήθελε πραγματικά να την ξαναδεί, αλλά όχι έτσι..

« - Άργησα; Συγγνώμη.. Έχεις κάτι για μένα;..»
« - Δεν σε καταλαβαίνω..»
« - Με δουλεύεις, έτσι..;»
« - Δεν σε ξέρω τόσο, ώστε να έχω το θάρρος..»

Την κοιτούσε από πάνω μέχρι κάτω αδιάκριτα και προκλητικά. Τι στο διάολο ζητάει αυτή εδώ..;

« - Δεν σκοπεύω να σκοτώσω κανέναν, αν είναι αυτό που σε ανησυχεί..»
« - Δεν με νοιάζει τι θα κάνεις όταν χωριστούμε. Αλλά είμαι περίεργος..»
« - Ας πούμε ότι θα κυκλοφορώ πιο άνετα. Ελπίζω να σου φτάνει..»
« - ………»
« - Αλλά ξέρεις.. Πρέπει να σε ξαναδώ. Χρειάζομαι κάτι ακόμα. Θέλω να μου μάθεις να το χρησιμοποιώ..»
______________________________________

Στην εξώπορτα του σπιτιού βρέθηκαν δυο νυχτιάτικες ανάσες που μύριζαν αλκοόλ. Την παρατηρούσε όσο εκείνη έψαχνε στην τσάντα της τα κλειδιά. Ακόμα δεν μπορούσε να καταλάβει αν το περίστροφο ήταν μόνο μια αφορμή για να βρεθεί κοντά του ή μια ανάγκη που την έσπρωχνε στο να ικανοποιήσει κάθε του επιθυμία. Δεν τον ένοιαζε και πολύ άλλωστε. Του έφτανε μόνο να κυλήσει η νύχτα μαζί της. Το «πρωινό μάθημα» που της υποσχέθηκε φάνταζε μακρινό. Δεν ήταν άλλωστε η πρώτη φορά που θα πατούσε την υπόσχεσή του. Του άρεσε τώρα κι αυτό ήταν αρκετό…

Τον κοιτούσε στα μάτια την ώρα που κουνιόταν βασανιστικά πάνω του. Η ανάσα του ακουγόταν βαριά καθώς της έπιανε το στήθος, τραβώντας την πιο κοντά. Έσκυψε πάνω στο πρόσωπό του νιώθοντας τη ζεστή του γλώσσα πάνω της. Του άρπαξε τα μαλλιά με τ’ αριστερό της χέρι, ενώ άρχισε να κουνιέται πιο έντονα την ώρα που με το δεξί της ψαχούλευε το στρώμα στην άκρη του κρεβατιού. Είχε γυρίσει την ίδια σκηνή πολλές φορές παίζοντας το ρόλο της μαθήτριας τόσο φυσικά, σαν θεατρίνα, σίγουρη για το χειροκρότημα του «κοινού» της. Μόλις τον ένιωσε να «σφίγγεται» τραβήχτηκε απότομα λίγο πιο πίσω, παρατηρώντας τον να ξερνά μόνος του μια στιγμιαία υγρή ανακούφιση στην κοιλιά της. Σκεφτόταν πως έφτανε η δική της ώρα τη στιγμή που πατούσε μια μόλις φορά το κρύο μέταλλο, γεμίζοντας ζεστό βαθυκόκκινο χρώμα τ’ ανακατεμένα σεντόνια. Τέλειωσε έτσι, μόνη της, αργά όπως πάντα, βγάζοντας τον παράλληλο ηδονικό της ρόγχο, αγκαλιάζοντας έναν παραμορφωμένο κόκκινο απρόσωπο σπασμό.


Πάντα προλάβαινε ένα τελευταίο τσιγάρο πριν στείλει μήνυμα στις «καθαρίστριες»..
_______________________________________
(Ευχαριστώ πολύ τον deuced για το τέλος της ιστορίας)

Ετικέτες

posted by weirdo @ 12:52 π.μ.   11 comments

1.7.08
Soul eyes..
Είσαι από τους ανθρώπους που η παρουσία τους και μόνο, πλημμυρίζει έναν χώρο με φως.. Μπορεί κάποιος πολύ γρήγορα να αντιληφθεί πόσο ξεχωριστός είσαι, αρκεί να σε ακούσει να μιλάς έστω για πέντε λεπτά..
Δεν ξέρω αν τελικά είναι τυχαίο, δεδομένες στιγμές στη ζωή σου και κατά παράδοξο τρόπο ακριβώς εκεί που αρχίζεις να χάνεις την ελπίδα σου για κάποια πράγματα, να συναντάς στο δρόμο σου έναν τόσο πολύτιμο οδηγό. Έναν μαγικό Δάσκαλο (όπως είσαι εσύ), που εμφανίζεται από το πουθενά, για να σε κάνει να πιστέψεις ξανά πως, όλες εκείνες οι αξίες στις οποίες πάντα πίστευες, αλλά θεωρούσες ίσως ουτοπικές και δύσκολες στην εφαρμογή, είναι τελικά εφικτές.. Πως έχεις τη δύναμη να τις ζωντανέψεις μέσα σου και να τις αξιοποιήσεις ο ίδιος με τον πιο χρήσιμο τρόπο. Όχι στάσιμα σαν απλή θεωρία, αλλά σαν όπλο και πράξη, αυθόρμητα και διαδραστικά, σε κάθε σου βήμα. Αρκεί να το επιθυμείς πραγματικά..

Δεν θα είχε νόημα να αναφέρω εδώ το πόσο χαρισματικός είσαι σαν επαγγελματίας. Νομίζω πως έχεις απόλυτη επίγνωση της δύναμής σου να μαγνητίζεις και να αφήνεις το αποτύπωμά σου ακόμη και στο πιο δύσκολο κοινό (κι ας είσαι ο πιο μετριόφρων και ταπεινός άνθρωπος που έχω γνωρίσει).. Το καταφέρνεις πολύ εύκολα, ακριβώς επειδή είσαι τόσο φωτισμένος και αληθινός..

Ίσως φυσικά, να ’ναι κι αυτός ακόμη ένας από τους λόγους που κάνουν κάποιον να σε θαυμάζει και να σε εκτιμά ακόμη βαθύτερα, αν έχει την τύχη να σε γνωρίσει και προσωπικά. Η αντιπαραβολή του ισχυρού επαγγελματικού σου ταλέντου, με την απίστευτη σεμνότητα και απλότητα του χαρακτήρα σου.. Ανεπιτήδευτος και ανοιχτός, με συμπεριφορά που περιβάλλει τους γύρω σου με τόση ζεστασιά, που τους μεταδίδει άμεσα και αβίαστα τη δική σου θετική αύρα και τους γεμίζει ενέργεια..

Ανήκεις στη σπάνια κατηγορία εκείνων που η ευγένεια, η καλοσύνη και η ανθρωπιά, όχι εξαιτίας συνθηκών ή ανταπόδοσης, αλλά σαν ουσιαστική στάση και τρόπος ζωής, με κάνουν να αισθάνομαι μεγάλη τιμή που με νιώθεις πραγματική σου φίλη..

Θα μπορούσα να μιλάω ώρες για σένα, αλλά καμία λέξη δεν θα κατάφερνε να αποδώσει με ακρίβεια το σωστό χαρακτηρισμό για τη μοναδικότητά σου. Η (συμβολική) αναφορά μου εδώ, αλλά και απευθείας στη μεταξύ μας επικοινωνία, είναι πάντα φτωχή και ελλιπής.. Είμαι πραγματικά τυχερή που έχω αποκτήσει έναν τόσο υπέροχο και σπάνιο φίλο.. Και επιμένω πως δεν νομίζω πως το αξίζω..

- Σ'ευχαριστώ για τα μονοπάτια που μου δείχνεις και την υπέροχη φιλία σου.. Για την αξία όλων εκείνων που δεν καθορίζονται από ταμπέλες, ούτε περιορίζονται σε νόρμες και στερεότυπα. Για το παράδειγμα που είσαι για μένα και για όλη σου τη βοήθεια, που είναι πολύ μεγαλύτερη από όσο νομίζεις..
Η δύναμη για κάθε βήμα εμπρός στη ζωή μας βρίσκεται μέσα μας και είναι εφικτή, ναι. Και είναι πολύ εύκολο τελικά να τη δούμε έχοντας ανοιχτά τα μάτια της ψυχής..
____________________________
(photo από έργο της εικαστικού Αιμιλίας Παπαφιλίππου στο Blind Date # 12 του 2007)

Ετικέτες

posted by weirdo @ 12:52 μ.μ.   16 comments

© 2006 Sweet and tender hooligan | Blogger Templates by Gecko & Fly.
No part of the content or the blog may be reproduced without permission.
Learn how to Make Money Online at GeckoandFly
First Aid and Health Information at Medical Health

 
 

Web This Blog
About Me


Name: weirdo
Home: Here n' There, Greece
About Me: ..So, I broke into the palace, with a sponge and a rusty spanner. She said : "Eh.., I know you, and you cannot sing." I said : "That's nothing - You should hear me play piano..:)" The Queen is Dead - The Smiths
See my complete profile

Weirdo on the Casbah κάθε Τετάρτη βράδυ, 20.00-22.00
Addictions
Previous Post
Archives
Links
Affiliates

make money online blogger templates